Leergang pedagogisch/didactisch coachen (leren van binnenuit): Carmen vertelt

Aan het woord: Carmen Storm, leerkracht 5e Montessori Watergraafsmeer
Datum interview 5 juli 2022

De 5^e^ Montessori Watergraafsmeer is een grote basisschool met ongeveer 650 leerlingen en vijftig meesters en juffen, waaronder Carmen. Op haar 40^e^ begon zij als zijinstromer aan een onderwijs carrière. Ze voelde zich meteen als een vis in het water in het onderwijs. Alle mogelijkheden om zich verder te ontwikkelen greep zij met beide handen aan. Het onderwijs heeft dat nodig, vindt zij. Het vak is misschien wel te plat als je geen ruimte creëert voor ontwikkeling. En met die ruimte kun je het enorme potentieel van jouw team nog beter benutten. Want niet altijd wordt optimaal gebruik gemaakt van ieders talenten. Carmen vertelt.

Zestien jaar in het onderwijs zit ik nu. Oorspronkelijk kwam ik uit de Jeugdhulpverlening. Ik werkte onder meer bij Spirit, in een opvanghuis voor moeilijk opvoedbare meiden. Je had onregelmatige diensten en dat brak me op toen ik zelf een gezin kreeg. Ik was een paar jaar lang secretaresse maar dat beviel me slechts ten dele. Ik wilde dolgraag met kinderen werken! Zo is het dus gekomen dat ik op mijn 40^e^ naar de pabo ging.

Van bouwcoördinator tot coach

Ik vond het meteen helemaal geweldig. Onderwijs bleek mij op het lijf geschreven. Al snel werd ik bouwcoördinator voor de middenbouw. Ik ben ook een tijd locatieleider geweest. Door die extra taken sta ik ook niet meer fulltime voor de klas. Dat is een mooie combinatie zo. Naast het onderwijs denk je mee over het onderwijsaanbod voor jouw leerlingen, en hoe je zoveel mogelijk onderwijs op maat kunt geven. Je denkt na over het beleid van de school, maar je denkt ook na over praktische zaken. Het is veelzijdig. Op onze school zijn vijftig collega’s die zich graag ontwikkelen. Ik heb een tijd lang de kar getrokken in deze rollen, nu gun ik andere collega’s graag die rol – en daarmee een verdere ontwikkeling. Ik ben me de afgelopen jaren meer gaan ontwikkelen richting coaching van collega’s. Ik neem graag de nieuwe leerkrachten onder mijn hoede, of de ondersteuners, die wij hier ook op school hebben. Het coachingstraject dat ik het afgelopen jaar volgde, kwam voor mij dan ook op een heel logisch moment.

Nut en noodzaak van coaching

Op een school van deze omvang is daar echt behoefte aan! Daarom vroeg mijn directeur of dit traject niet iets voor mij was. Ik was meteen enthousiast. Ik de praktijk coachte ik al verschillende collega’s, maar was hier niet voor opgeleid. De bijeenkomsten van het afgelopen jaar heb ik als bijzonder inspirerend ervaren. Wat voor mij heel veel meerwaarde had, was de coach die ik zelf kreeg toegewezen. Hij kwam geregeld op de werkvloer kijken en gaf me zeer waardevolle feedback en adviezen. Ik ben een echte doener, dus op die manier leren op de werkvloer past bij mij! Onderwijsvolk is in de regel nogal perfectionistisch. Je wilt het allemaal zo goed doen voor de kinderen. Mijn coach liet mij zien dat een tandje minder soms ook perfect is! De leergang bood me veel structuur in mijn dagelijkse werk. Hier binnen de school heb ik verschillende rollen, en daardoor soms ook verschillende petten op. Ik leerde om op het juiste moment de juiste pet op te zetten. Die inzichten zette ik ook in bij de coachingsgesprekken met mijn naaste collega’s. Ze zijn allemaal zo gemotiveerd, je moet ze soms een beetje afremmen. Onderwijs is een kraan die altijd open staat, het is nooit af. Maar toch moet je leren om die kraan af en toe dicht te draaien, en momenten van ontspanning te pakken.

Ook dit vond ik heel positief

Het was mooi dat collega’s van verschillende besturen uit de stad meededen! Het waren zowel beginnende als gevorderde collega’s, alles door elkaar. Dat was beslist leuk! Het was mooi om ervaringen met elkaar uit te wisselen. We werden bijgestaan door vier coaches met allen een heel andere achtergrond, en ook dat voegde veel toe. Vanuit veel gezichtspunten kregen we handreikingen. Ik kan het vrijwel allemaal toepassen in de dagelijkse praktijk. Ik volgde deze leergang samen met mijn collega Guido, en ook dat vond ik heel waardevol. Samen sparren of dit is wat onze school nodig heeft. Dat maakt het rendement van de opleiding nog hoger. Coaching is eigenlijk nooit een vanzelfsprekend gegeven geweest in de onderwijspraktijk. Maar het hier en nu vraagt erom. Goede leerkrachten worden steeds schaarser. We moeten zuinig zijn, ze motiveren en behouden voor het onderwijs. Kans op ontwikkeling hoort daarbij.

Een brede blik

Na dit jaar voel ik me in mijn rol als coach een stuk professioneler. Ik ben met een veel bredere blik naar ons schoolbeleid gaan kijken. Ik denk na over al die talenten van mijn collega’s, en hoe we die nog beter in kunnen zetten. Onze directeur juicht dit toe en faciliteert ons, we krijgen veel ruimte, en dat is belangrijk. De leergang is ten einde, maar mijn coach houd ik nog een tijdje. Het betekent voor mij verdere professionalisering. Het houdt me scherp.

Gerelateerde ervaringen

No image