Aan het woord: Jutka Colson, schoolleider PO, DENISE
DENISE is een internationale school in Amsterdam. Een groot deel van de leerling populatie bestaat uit buitenlandse kinderen. Vaak kinderen van expats/internationals. Het gaat vooral om nieuwkomers die hier langere tijd blijven. Maar op de school zitten ook Nederlandse kinderen, die bijvoorbeeld tweetalig worden opgevoed. Jutka is er schoolleider PO en heeft daarmee 300 kinderen onder haar hoede. Ze is hier nu ruim zes jaar schoolleider en heeft de PO-afdeling van de school mee helpen opbouwen. Om haar blik te verruimen deed zij mee aan de expeditie van het schoolleidersnetwerk. Lees hier haar ervaringen.
“Voor ik hier schoolleider werd, had ik al van alles gedaan. Ik was juf, bouwcoördinator,opleider in school, adjunct. Ik heb het altijd prettig gevonden om naast het lesgeven coördinerende taken te hebben. De volgende stap was dus een leidinggevende functie. Ik houd van bouwen. Denken over de visie van de school, en dat vervolgens zichtbaar maken. Ik vind het leuk om daar de juiste mensen bij te zoeken. Ik wil mensen graag ruimte geven om zichzelf volop te kunnen ontplooien. Ondanks het internationale karakter zijn wij overigens een gewone basisschool. Met tweetalig onderwijs, een internationaal curriculum en de mogelijkheid om een internationaal diploma te halen. Ik vind het erg belangrijk dat de kinderen en mijn team zich thuis voelen op school. Alleen dan kunnen ze het beste uit zichzelf halen.”
Netwerker
“Dat zit wel in mijn genen ja! Mede daardoor lukt het me de juiste mensen binnen te halen. Mijn team is een internationaal gezelschap, ze komen overal vandaan. Daar ben ik trots op. Daarnaast investeer ik in pabostudenten en in zijinstromers. Als je dat goed doet, bindt je mensen aan jouw school en willen ze blijven. Ondanks het feit dat wij een gewone basisschool zijn, zijn we ook een beetje bijzonder. Wij werken thematisch en bieden lesstof aan zonder methode, gekoppeld aan onze thema’s. Zulk onderwijs moet bij een kind passen, en natuurlijk ook bij een leraar.
Schoolleidersnetwerk
“Op het schoolplein van mijn eigen kinderen polste een collega-directeur of het netwerk niets voor mij was. Het leek me wel wat – bouwen aan een netwerk buiten mijn eigen schoolbestuur om. Dat leek me wel fris. Binnen mijn eigen schoolbestuur spreek ik genoeg mensen. Het vak van schoolleider is soms best eenzaam. Ik heb altijd veel behoefte om te sparren met mensen. Ik startte aan het traject en wist nog niet precies wat me te wachten stond. Ik ging er open in. En ik had er vooral veel zin in.”
Expeditie
Heel recent hebben we de expeditie afgerond. We – dat is een groep van ongeveer elf mensen, en de begeleiders Sofie, Werner en Hanneke. Men hen gingen we daadwerkelijk op reis. Ons eerste reisdoel was Proof Consultancy. Daar gaf iemand een heel interessante uiteenzetting over hoe je mensen aan je kunt binden. Natuurlijk is dat ook toepasbaar binnen een school. We bezochten vervolgens twee middelbare scholen. Dat is voor mij niet zo vreemd. Mijn school heeft ook een VO-afdeling, we zitten op dezelfde locatie. Ik heb deze wat oudere leerlingen dagelijks om me heen. Naast de expedities was er veel ruimte om binnen de groep uit te wisselen en te reflecteren. Wat zie je? Wat vind je hiervan? Inspireert het je?”
Inspiratie
“De werkbezoeken en gesprekken met collega’s leverden leuke ideeën op. Op onze school organiseren we zes keer per jaar een bijeenkomst voor startende leerkrachten. Verbinding. Even horen hoe het gaat en of ze iets nodig hebben. Andere scholen gebruikten een bingokaart voor starters, waarop ze kennismakingsgesprekken/werkbezoekjes af konden kruisen. Dat vind ik creatief! We wisselden continu onze aanpakken uit. Het was voor mij fijn om te kunnen spiegelen – te zien dat we het op onze school in de coronatijd helemaal niet zo gek hadden gedaan. Een belangrijke meerwaarde van dit traject? Je gaat naar buiten, je moet jouw school uit. Dat is goed. Dan kun je afstand nemen. Je gaat naar iets wat je niet kent. Het is makkelijk om binnen het gebouw te blijven. Als schoolleider is er altijd wat te doen, je bent nooit klaar. Het was leuk om te sparren met relatieve buitenstaanders. Mensen die geen belang hebben bij mijn school en mijn bestuur.”
Een andere koers
“De expeditie is nog maar net ten einde. Ik heb nog geen concrete wijzigingen doorgevoerd binnen school of binnen het team. Maar ideeën heb ik genoeg. Daar gaan we het komend schooljaar mee aan de slag. Ik heb de afgelopen periode geleerd dat ik onze visie nog meer handen en voeten kan geven. Die moet nog zichtbaarder worden. Daar ga ik extra in investeren. Dat komt ten goede aan mijn team, en dat merken kinderen vervolgens ook. In een klimaat waar veiligheid en geborgenheid centraal staan, presteren zij eenvoudigweg beter. Naast al het denkwerk en alle waan van de dag kan ik overigens gelukkig nog volop genieten van dit mooie vak. Iedere vrijdag komen wij een half uur bij elkaar met alle leerlingen en team – de Assembly. Een moment met veel creativiteit, plezier, interactie met elkaar. Dat soort momenten geniet ik echt!”
Een frisse blik
“Dat heeft het me echt gegeven, dit traject. Het zou ook erg geschikt zijn voor mijn leraren, en voor de IB-ers. Het is een lichtvoetige manier om met anderen van gedachten te wisselen. De deelnemers van deze eerste expeditie waren heel open en dat bepaalde ook mede het succes. Iedereen had al bij aanvang een lerende houding, iedereen was geïnteresseerd en nieuwsgierig. Ieder bestuur zou zijn schoolleiders die kans moeten geven. Het kost tijd maar de school krijgt hier een hoop voor terug. Dit soort trajecten is altijd heel zinvol. Het leert je stilstaan bij het feit dat je in je eentje de wijsheid niet in pacht hebt. Dat er bij anderen ook te halen valt. Dat ervaar ik als bijzonder waardevol.”
Vervolg
“Ik hoop dat de ervaring van deze expeditie aanleiding is om er meer te starten. En ik hoop dan, dat deelnemers van de verschillende expedities elkaar af en toe zullen ontmoeten, zodat er kruisbestuiving qua kennis gaat plaatsvinden. Mijn groep gaat elkaar zeker nog ontmoeten in de toekomst. We hebben veel geleerd van elkaar. En zolang die lerende houding een tweede natuur blijft, komt het echt goed!”